Oplichting is, in ‘normale taal’, het tegen de wet in behalen van een bepaald voordeel door het misleiden van iemand.

Dit voordeel kan bestaan uit het afgeven van goederen of geld, het verlenen van een dienst, het ter beschikking stellen van gegevens, het aangaan van een schuld of het teniet doen van een inschuld. Het misleiden kan gebeuren door het aannemen van een valse naam of een valse hoedanigheid, door andere ‘listige kunstgrepen’ of door een samenweefsel van verdichtsels.

Zowel de bovenstaande definitie als de juridische definitie van oplichting is erg breed, waardoor veel zaken onder dit artikel kunnen worden geschaard. Dit moet ook wel: juist bij een misdrijf als oplichting zijn er immers veel verschillende verschijningsvormen.

Oplichting is een misdrijf dat een brede omschrijving heeft in de wet. Veel zaken die ‘in de volksmond’ onder oplichting vallen, zullen dus ook juridisch gezien onder oplichting vallen. De maximale gevangenisstraf is vier jaar.

(bron: Wetrecht.nl)